Κυνηγώντας το χρόνο

Από τη μικρή μας κιόλας ηλικία, από τότε που όλοι ήμασταν παιδιά, ένας από τους κυριότερους στόχους μας ήταν να μεγαλώσουμε! Κάθε απλή ,ασήμαντη ,όπως τότε θεωρούσαμε στιγμή ,θα μας οδηγούσε σε κάτι νέο “συγκλονιστικό”! Ως μαθητές , προσδοκούσαμε τη φοιτητική ζωή, και ακόμη και όταν αυτή φτάσει, ποτέ δεν αρκούμαστε στις στιγμές του τώρα. Γενικότερα οι άνθρωποι συνηθίζουν να προσδοκούν αυτό το καλύτερο που πρόκειται να συμβεί, αυτό που θα ξεπερνά τα όρια του τώρα ή του χθες. Όπως αναφέρεται και σε μία διαφήμιση, “Κάθε Σεπτέμβριο κάνεις υπομονή μέχρι τα Χριστούγεννα,κάθε βροχερή μέρα μετράς αντίστροφα μέχρι το καλοκαίρι”…Και γενικά παραμένουμε προσκολλημένοι στην ισχυρή πεποίθησή μας για το αύριο,ενώ το σήμερα φεύγει πριν καν το συνειδητοποιήσουμε,με γρήγορους ρυθμούς! Δεν σκέφτηκες όμως ..? Μήπως σε όλη αυτή την κοπιαστική προσπάθεια για το αύριο, σε όλη αυτή την ανώφελη ίσως αναμονή χάνεις πολύτιμες στιγμές της ζωής σου και πράγματα, που πραγματικά έχουν αξία για σένα?! Η αλήθεια είναι πως όσο πασχίζουμε για το νέο και διαφορετικό,χάνουμε σημαντικές καταστάσεις/γεγονότα. Μετά βίας ζούμε τη γεμάτη στρες καθημερινότητα και ανυπομονούμε διαρκώς για το καινούριο. Η ακόλουθη φράση ίσως φανεί λίγο κοινότυπη..μα πάψε να ζεις για το αύριο και ζήσε το τώρα με όλη του την ένταση, γιατί χάνονται από μπροστά σου στιγμές, στιγμές που αργότερα θα αναπολείς και επιθυμείς την πάσι θυσία ξαναβίωση τους!