Σε κάθε ένα σχεδόν από εμάς έχει τύχει. Νομίζω στην πλειονότητα των ανθρώπων γενικά. Γιατί συνήθως κάθε ένας από εμάς τυχαίνει σε περιόδους της ζωής του να είναι ερωτευμένος/η και να επιδιώκει ή να του γίνεται έστω πρόταση για το λεγόμενο “ραντεβού”. Μία λέξη, χίλια νοήματα , χίλια προβλήματα και χίλια καρδιοχτυπήματα! Είναι κάτι που όσο να ναι ταράζει τους περισσότερους και τους προκαλέι άγχος. Είναι αυτό το άγχος που σε κατακλύζει ολόκληρο. Που όσο περνάν οι ώρες/οι μέρες για το αναμενόμενο ραντεβού η καρδιά σου χτυπάει όλο και πιο δυνατά τόσο που νιώθεις πως κάποιος σου χτυπάει την πλάτη και σου υπενθυμίζει πως όλα θα πάνε καλά.Μα όσες φορές και αν ακούσεις την ακόλουθη φράση δεν παύεις να αγχώνεσαι να αγωνιάς για την εξέλιξη των πραγμάτων.
Όλα αυτά ,ασφαλώς και συμβαίνουν όταν το “ραντεβού” πρόκειται να πραγματοποιηθεί με το άτομο που σου προκαλεί αυτό το “κάτι”. Αυτό το “κάτι που θέλεις” όπως έλεγε και ένα τραγούδι! Και έρχεται πλέον η ημέρα συνάντησης. Η ημέρα που έχει κανονιστεί η συνάντηση μεταξύ δύο ατόμων που κατά πάσα πιθανότητα ενδιαφέρονται από λίγο έως αρκετά ο ένας για τον άλλο (στην καλύτερη περίπτωση). Η μέρα που ξυπνάς με ένα χαζό (πραγματικά χαζό όμως) χαμόγελο, σκεπτόμενος/η πως “today is the day” ! “Σήμερα…” λες και γεμίζει το στόμα σου από μέλι . Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα είσαι απλώς υπερβολικά χαρούμενος με ότι συμβαίνει τριγύρω σου καθ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ειδάλλως , θα είσαι ευέξαπτος και πολύ νευρικός λόγω άγχους.
Και φτάνει η ώρα . Τότε που έχεις στηθεί στη γωνία από ένα ταπεινό μαγαζί,ή στη μέση μίας πλατείας. Οπουδήποτε, αλλά σημασία δεν έχει αυτό. Σημασία έχει πως όσο περιμένεις πέρα από την καρδιά που ακούς, προσπαθείς να πάρεις τη σωστή στάση ώστε να φαίνεσαι χαλαρός ενώ ταυτόχρονα εκπέμπεις ένα δυναμισμό. Να φαίνεται πως δεν περίμενες ώρα και πως μόλις έφτασες κ συ ,αλλά όχι πως δεν ενδιαφέρεσαι. Μέσα στα κρίσιμα δέκα/είκοσι λεπτά ή στη μισή ώρα αν είσαι κ λίγο άτυχος, έρχεται αυτός/αυτή που περιμένεις. Σου ξεφεύγει μία χαζοχαρούμενη φάτσα και μετά δεν μπορείς να τη μαζέψεις για το υπόλοιπο της βραδιάς.
Όταν επιτέλους κάθεστε σε κάποιο μαγαζί ,όπως συνηθίζουν στα πρώτα ραντεβού, συνειδητοποιείς μετά από ώρα πως δεν έχεις αγγίξει καν το ποτό σου. Και όταν πας να πιεις, συνειδητοποιείς πως τα χέρια σου έχουν ένα ελαφρύ τρέμουλο. Έτσι το ξανά αφήνεις. Και προσπαθείς, κυρίως αν είσαι αγόρι να βρεις θέματα για συζήτηση και γενικά να τα κάνεις όλα εσύ. Αν πάλι είσαι κορίτσι προσέχεις πολύ σε ότι λες, πως το λες γιατί το λες..έτσι ώστε να μη δώσεις κάποια λάθος εντύπωση. Η πιο αμήχανη στιγμή… τότε που και οι δυο δυσκολεύονται στο να μιλήσουν είτε γιατι δεν ταιριάζουν , είτε γιατί το άγχος τους έχει αποπνίξει. Πόσο μάλλον όταν καρδούλες πετάγονται δεξιά αριστερά σας.. είναι δύσκολο να μιλήσετε όταν και μόνο το κοίταγμα σας κάνει αμήχανους.
Όπως και να χει.. το κάθε “πρώτο ραντεβού” είναι διαφορετικό για τον καθένα. Ωστόσο υπάρχουν πράγματα σε όλα τα ραντεβού, που είναι τόσο κοινά και αναμενόμενα. Αντιδράσεις , συναισθήματα όλα αυτά .. που νιώθουν τα δύο άτομα κάθε φορά, που πρωτογνωρίζονται και ανταλλάσσουν τόσο πολλά με αυτόν που τους αρέσει. Ίσως βέβαια ένα πρώτο ραντεβού να είναι και τελευταίο και αυτό φυσικά εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ίσως κάτι να πάει και τόσο στραβά που να χαλάσει το υπόλοιπο της βραδιάς. Φυσικά όμως ποτέ δεν πρέπει να ξεκινάμε με αυτό το σκεπτικό ! Πρέπει να δείχνουμε καθαρά ο εαυτός μας, και να είμαστε γεμάτοι αισιοδοξία. Έτσι και ο άλλος θα εισπράξει κάτι θετικό από εμάς που θα τον κάνει να ανυπομονεί για την επόμενη φορά
