Όταν ξυπνας κάθε πρωί έχεις στο μυαλό σου ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα...ή τέλος πάντων κάποια πράγματα που θα προσπαθησεις να πραγματοποιησεις κατά τη διάρκεια της ημέρας! Σκέφτεσαι, καθώς οι εστω λίγες ηλιαχτιδες ηλιου που εισχωρουν στο δωμάτιο σου, (καθώς δεν τυχαίνει να μένεις σε μέρος ,που φημίζεται για τις υψηλες καιρικες θερμοκρασιες) ,τι εχω να κανω σήμερα, που πρέπει να παω κτλ. Ενω οι σκέψεις περνάνε από το μυαλό σου μέσα σε κλασματα δευτερολεπτων , όπως ακριβώς τυχαίνει να περνάει και το αγαπημένο σου φαγητό, το αγαπημένο σου πρόσωπο ,κατι η κάποιος δηλαδή που να σε στιγματιζει, λες "ας καθίσω μέσα να βρω λίγο τον εαυτό μου,να χαλαρωσω" .
Έχουμε σκεφτεί άραγε ποτέ τι ακριβώς εννοούμε με την παραπάνω έκφραση?! Ίσως ναι..Ίσως και όχι! Να βρω τον εαυτό μου... Δηλαδή τι σημαίνει αυτό ,πως το χάσαμε καπου, ή απευθυνθηκαμε έστω μια φορά στο "Παμε Πακέτο" ή στη "Νικολουλη"; Προφανώς και Όχι! Απλά να.. κάποιες φορές όταν βρισκομαστε στον προσωπικό μας χώρο για λίγες ώρες/μέρες συμπεριφερομαστε με τον καθαρα δικό μας τρόπο. Σκεφτόμαστε πράγματα χωρίς να ακούμε δεύτερες φωνές/σκέψεις. Ακούμε μουσική που μας γεμίζει ,χωρίς να νιώθουμε το αίσθημα υποχρεωσης του να γνωρίζουμε τα πιο in κομμάτια όταν τυχαινει να τα τραγουδάνε όλοι οι φίλοι μας στα μαγαζιά. Γινομαστε σε κάθε περίπτωση ,αυτό, που σε καμία περίπτωση, δε θα υποκρινομασταν σε ανουσιες παρέες, μονο και μόνο για να δείξουμε τον "γαματο" μας εαυτό!
Και γενικά το αίσθημα ελευθεριας, το αίσθημα του να μην ελεγχεσαι από κάποιον φαίνεται να είναι τελικά τόσο δύσκολο για κάποιους. Γιατί όταν συναναστρεφεσαι με άτομα που περιοριζουν έστω σε κάποιο βαθμό το "εγω" σου, που σε μετατρεπουν σε κάτι που θα "ταιριαζε" καλύτερα στα δεδομένα της παρέας, χωρίς αυτό να γίνεται σκόπιμα από μέρους τους, τότε σε κάποιο σημείο φτάνεις να έχεις ξεχάσει χαρακτηριστικα του εαυτού σου και δικα σου θελω! Καταλήγεις περισσότερο σε αυτό που θέλουν οι άλλοι, σε αυτό που βλέπεις πως αρέσει στους άλλους ,παρα σε αυτό που είσαι.
Και εδώ είναι που λες: "κοπέλα μου τι πίνεις" . Δεν πινω..απλώς παρακολουθώ και συμπεραινω, απλά! Το θέμα είναι πως σε αυτό το απίστευτα καταπιεστικο σήμερα, στο σήμερα που σε διαστρευλωνει,εσένα τις επιθυμίες σου, υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που μπαίνουν στη διαδικασία να μην κάνουν πράγματα για τον εαυτό τους, αλλά για τους άλλους! Να μην ντύνονται όπως θέλουν αυτοί, αλλά βλέποντας άλλους να μιμούνται . Τόσο απλά λοιπόν, γινόμαστε εύκολα αυτό που θέλουν οι άλλοι και τόσο δύσκολα αυτό που εμείς πραγματικά θέλουμε. Γι'αυτο είναι χρήσιμο αν όχι αναγκαστικο κάποιες φορές να μένουμε μόνοι και να ξεχωρίζουμε τον καθαρό μας εαυτό! Τον καθόλου αλλοιωμενο απο τους γύρω, τον γεμάτο από επιθυμίες που δεν περιοριζονται.
Έχουμε σκεφτεί άραγε ποτέ τι ακριβώς εννοούμε με την παραπάνω έκφραση?! Ίσως ναι..Ίσως και όχι! Να βρω τον εαυτό μου... Δηλαδή τι σημαίνει αυτό ,πως το χάσαμε καπου, ή απευθυνθηκαμε έστω μια φορά στο "Παμε Πακέτο" ή στη "Νικολουλη"; Προφανώς και Όχι! Απλά να.. κάποιες φορές όταν βρισκομαστε στον προσωπικό μας χώρο για λίγες ώρες/μέρες συμπεριφερομαστε με τον καθαρα δικό μας τρόπο. Σκεφτόμαστε πράγματα χωρίς να ακούμε δεύτερες φωνές/σκέψεις. Ακούμε μουσική που μας γεμίζει ,χωρίς να νιώθουμε το αίσθημα υποχρεωσης του να γνωρίζουμε τα πιο in κομμάτια όταν τυχαινει να τα τραγουδάνε όλοι οι φίλοι μας στα μαγαζιά. Γινομαστε σε κάθε περίπτωση ,αυτό, που σε καμία περίπτωση, δε θα υποκρινομασταν σε ανουσιες παρέες, μονο και μόνο για να δείξουμε τον "γαματο" μας εαυτό!
Και γενικά το αίσθημα ελευθεριας, το αίσθημα του να μην ελεγχεσαι από κάποιον φαίνεται να είναι τελικά τόσο δύσκολο για κάποιους. Γιατί όταν συναναστρεφεσαι με άτομα που περιοριζουν έστω σε κάποιο βαθμό το "εγω" σου, που σε μετατρεπουν σε κάτι που θα "ταιριαζε" καλύτερα στα δεδομένα της παρέας, χωρίς αυτό να γίνεται σκόπιμα από μέρους τους, τότε σε κάποιο σημείο φτάνεις να έχεις ξεχάσει χαρακτηριστικα του εαυτού σου και δικα σου θελω! Καταλήγεις περισσότερο σε αυτό που θέλουν οι άλλοι, σε αυτό που βλέπεις πως αρέσει στους άλλους ,παρα σε αυτό που είσαι.
Και εδώ είναι που λες: "κοπέλα μου τι πίνεις" . Δεν πινω..απλώς παρακολουθώ και συμπεραινω, απλά! Το θέμα είναι πως σε αυτό το απίστευτα καταπιεστικο σήμερα, στο σήμερα που σε διαστρευλωνει,εσένα τις επιθυμίες σου, υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που μπαίνουν στη διαδικασία να μην κάνουν πράγματα για τον εαυτό τους, αλλά για τους άλλους! Να μην ντύνονται όπως θέλουν αυτοί, αλλά βλέποντας άλλους να μιμούνται . Τόσο απλά λοιπόν, γινόμαστε εύκολα αυτό που θέλουν οι άλλοι και τόσο δύσκολα αυτό που εμείς πραγματικά θέλουμε. Γι'αυτο είναι χρήσιμο αν όχι αναγκαστικο κάποιες φορές να μένουμε μόνοι και να ξεχωρίζουμε τον καθαρό μας εαυτό! Τον καθόλου αλλοιωμενο απο τους γύρω, τον γεμάτο από επιθυμίες που δεν περιοριζονται.
