Γενικότερα... είναι γνωστό πως εμείς ,τα ανθρώπινα όντα έχουμε μια συνεχή τάση , ροπή προς το ψέμα. Ψέμα? ! Ναι..το ψέμα σε κάθε μορφή , ακόμη και όταν προσπαθούμε να δούμε τη ζωή από μια πιο αισιόδοξη πλευρά , ενώ όλα ρέουν από το κακό στο χειρότερο, ακόμη και όταν δε θέλουμε να στενοχωρήσουμε τους γύρω μας και καταλήγουμε να τους παραμυθιάζουμε με αμέτρητα ,αρκετά ευφάνταστα και περίτεχνα καλά λόγια ... ναι αυτό..μπορείς να το πεις και ψέμα. Γιατί ψεύδεσαι! Εσύ...ψεύδεσαι, ξεγελώντας τον μακράν ροζ συννεφιασμένο εαυτό σου , που τοοσο πολύ θα ήθελε να ισχύουν όλα όσα πιστεύει, ή να είναι τόσο καλοσχηματισμένα όλα , μα τελικά καταλήγει να ζει σε μια φούσκα. Αν μπορούσα με κάποιο ερασιτεχνικό και ίσως λίγο υπερβολικό τρόπο να περιγράψω αυτή τη φούσκα, τότε σίγουρα θα επέλεγα το εσωτερικό μιας ροζ τσιχλόφουσκας. Πιο συγκεκριμένα θα επέλεγα το εσωτερικό της τσιχλόφουσκας , της babaloo ,καθώς όλοι γνωρίζουμε πως πρόκειται για ιδιαίτερα μεγάλο μέγεθος...τσίχλας!
Θα μπορούσε σε αυτό ακριβώς το σημείο , κάποιος αναγνώστης (ίσως και όλοι) να απορήσει για το μείζον θέμα αυτού του άρθρου, που δεν είναι άλλο ,από την τάση του ανθρώπου να ωραιοποιεί πράγματα και καταστάσεις σε τέτοιο βαθμό, όπου ξεφεύγει από τα όρια του πραγματικού και "ζει και βασιλεύει" , αγνοώντας την κρισιμότητα της κατάστασης του , μέσα σε μια φούσκα, κάτω από τα μεθυστικά ροζ σύννεφα, που ο ίδιος δημιούργησε!
Όταν κάποιος...ανεξαρτήτου ηλικίας, φυλής, φύλου καταφεύγει ,είτε λόγω συνθηκών ,είτε λόγω προσωπικών προβλημάτων να πει ψέματα στον εαυτό του και στους γύρω του.. ψέματα που ολωσδιόλου δεν βασίζονται στην πραγματικότητα και που ξεπερνούν τα όρια του φανταστικού, τότε δεν έχει παρά να συνεχίσει αυτό το "ενδιαφέρον σπορ" και να το "τραβήξει όσο δεν πάει". Γιατί...όταν μαθαίνεις να ψεύδεσαι πρώτα από όλα στον εαυτό σου, μαθαίνεις να ζεις με αυτό ,το συνηθίζεις και μεγαλώνεις μαζί του. Τόσο, που τελικά δεν είσαι σίγουρος/η αν αυτά που λες και πραττεις ή αν εσύ εξ ολοκλήρου είσαι πια ένα ψέμα προσωποποιημένο!
Συνήθως μια τέτοιου είδους ασθένεια μπορεί να προκαλέσει βλάβες μνήμης. Τι ακριβώς εννοώ?! Όταν ένα ανθρώπινο ον, ψεύδεται ασύστολα ,με κάθε αφορμή ,χωρίς τύψεις και δισταγμούς , σε κάθε πλάσμα με το οποίο τυχαίνει να συναναστρέφεται , τότε σε κάποια φάση παθαίνει κρίση "δεν ξέρω ούτε θυμάμαι τι ακριβώς είχα πει σε ποιον και χάνω τα λόγια μου" .
Αν ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια με το στίχο "συννεφιασμένη Κυριακή..." έκανε καριέρα, τότε δε βρίσκω το λόγο για τον οποίο το "ροζ-σύννεφα παντού" δεν μπορεί να έχει την ίδια ανταπόκριση! Γιατί ροζ σύννεφα υπάρχουν μονίμως πάνω από τα κεφάλια μας. Το θέμα είναι ,αν εμείς τους επιτρέπουμε να μας παρασύρουν σε όλο αυτό το ιδιαίτερα βουκολικό σενάριο ή αν η επίγνωση των πραγματικών συνθηκών θα μας κρατήσει σε ένα ρεαλιστικό επίπεδο, χωρίς την ανάγκη δημιουργίας ψευδών προδιαγραφών ζωής...!
