Ένα τουλάχιστον από τα πιο in κομμάτια,όχι απλώς των τελευταίων εβδομάδων, μηνών ή χρόνων ,αλλά ολόκληρων δεκαετιών! Ίσως να αποτελεί και τάση του 21ου αιώνα! Ποιο ...?! Το περίφημο "Ελεύθερη Σχέση" Πράγμα! Και γιατί "Πράγμα" γιατί δεν μπορεί ούτε δύναται ποτέ να πάρει μορφή,σάρκα και οστά, ούτε πρόκειται ποτέ να "δέσει" και να αποτελέσει μία σταθερή βάση, από την οποία άνθρωποι θα ξεκινούν και θα κατευθύνονται σύμφωνα με τους κανόνες αυτής της περίφημης και τόσο κοινότυπης αυτής έκφρασης πια.
Δεν μπορεί να ειπωθεί ακριβώς, ούτε να διασαφηνιστεί από που προήλθε και ποιος ήταν ο πρωτομάστορας της "Ελεύθερης Σχέσης".Όμως ένα είναι το μόνο σίγουρο ,το γεγονός πως σε μία τέτοια Συνθήκη τίποτα και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος! Όποιος είχε έστω μία φορά στη ζωή του την "τύχη" να γευτεί έστω και λίγο και να ζήσει μία τέτοια κατάσταση σίγουρα έχει πολλά να πει..πολλά που έδωσε ή που δεν έδωσε, και τις τρομερές εμπειρίες "δίνω-παίρνω", "εγώ ναι-ενώ αυτός/ή όχι" και άλλα τόσα παράπονα αν θέλεις ή απορίες που ποτέ δεν κατάφερε να ξεστομίσει ,ποτέ δεν μπόρεσε να διαχειριστεί!
Λένε πως ακόμη και ο πιο έξυπνος άνθρωπος, ή ακόμη και ο άνθρωπος με πληθώρα εμπειριών ,στα αισθηματικά θα υπάρξει αυτή η μία φορά που θα "την πατήσει" ,'ίσως και να "τη λιώσει" σε ακραίο βαθμό ,παίρνοντας παράδειγμα από συναισθήματα που νιώθουμε ή τις ίδιες τις αντιδράσεις μας. Άλλωστε τι τα θες τα συναισθήματα αν δεν είναι έντονα ή ακραίας μορφής. Μία ζωή την έχουμε και αυτή οφείλουμε ως ανθρώπινα όντα να τη ζήσουμε σε κάθε της μορφή. Την καλή την κακή, αυτή που περιμέναμε και όντως μας ήρθε έτσι, αυτή που δεν υπολογίζαμε και μας έφερε εκτός εαυτού. Αυτού του είδους ζωή, που όσο απότομα ή απρόβλεπτα σου πλασάρει αυτά που θεωρεί ενδιαφέροντα για να τα ζήσεις. Ακόμη και αν είσαι "πλασμένος" για άλλων ειδών πράγματα, θα υπάρξει αυτή η στιγμή που θα πεις "ναι" σε ότι εγκεφαλικά πάντοτε απέρριπτες!
Και ξάφνου λοιπόν , εσύ ως ων πλασμένο να αγαπήσεις και να αγαπηθείς , πέφτεις στην παγίδα του έρωτα... "Έρωτας"...! Πόσο βαριά κουβέντα και αυτή! Σίγουρα το Σ'αγαπώ ζυγίζει κάτι τόνους παραπάνω αλλά και ο "έρωτας" σίγουρα χρειάζεται ένα γερανό από κότσια και αντοχές! "Κότσια και αντοχές.." ,και αυτές σίγουρα για κάποιους είναι λέξεις που έχουν απλώς προσπεράσει στο λεξικό τους. Που πάντα τις έβλεπαν μπροστά τους ...αλλά ποτέ δεν μπήκαν στη διαδικασία να τις χρησιμοποιήσουν! Ποιος άλλωστε σήμερα είναι διατεθειμένος να παλέψει και να κουραστεί για τον έρωτά του?! Λίγοι ..δυστυχώς! Κάποτε θα ήταν παράξενο το να μη μάχεσαι για τους έρωτες σου ή τον έναν και μοναδικό σου, την αγάπη σου! Σε μία άλλη Εποχή θα ήταν ντροπή απλώς το "Nah we are not dating, we are just hanging out bro"! Αυτή η κουλτουριά είναι καλή για εκθέσεις ζωγραφικής, για τέχνες και ακούσματα..! Σίγουρα όμως όχι για συναισθήματα!
Σε μία εποχή που όλο και περισσότεροι τείνουν να κάνουν τις λεγόμενες: "Ελεύθερες Σχέσεις" , σε μία εποχή που όλοι και περισσότεροι αρχίζουν να αγαπούν περισσότερο και το "Εγώ" τους από το "Μαζί" ή που απλώς αποφεύγουν ή "φοβούνται να δεθούν" , οι πιθανότητες για μία υγιή και ίσως παλιομοδίτικη μορφή σχέσης.. εξαλείφονται! Κανένας δεν έσπευσε να κατηγορήσει αυτούς, που απλώς, "δεν μπορούνε τις σχέσεις" , γιατί απλούστατα -Δεν είμαστε όλοι προορισμένοι για να βρούμε το άλλο μας μισό- σε αυτή τη ζωή! Δεν έχουμε όλοι τα ίδια κουμπιά, ούτε αντιδρούμε όλοι με τον ίδιοι τρόπο στις ίδιες καταστάσεις! Αυτό είναι που κάνει και τη ζωή ενδιαφέρον. Όμως από πότε ξεκίνησε ενδιαφέρον το να επιθυμείς μόνο συγκεκριμένα πράγματα από κάποιον και να περιορίζεις με απόλυτο τρόπο τα αισθήματα του για σένα?!
Ανέκαθεν πίστευα, πως ποτέ δε θα βρεις κάποιον, να σε αγαπήσει ακριβώς στον ίδιο βαθμό όπως εσύ αυτόν/ ή το αντίθετο! Είναι δύσκολο έως ανέφικτο το να σταθεροποιήσεις τα "θέλω και τα πρέπει" σου σε μία ζυγαριά που αν ξεπεράσει ένα συγκεκριμένο αριθμό κινδυνεύεις για το "νιώθω περισσότερα.." Το να σου ζητάει κάποιος ή και να μη στο αναφέρει καθόλου (πράγμα που θεωρείται πολύ χειρότερο) το ότι δε θέλει περισσότερα πράγματα από σένα, ή το ότι δεν μπορεί να "ταμπελιάσει" αυτό που έχετε ή οποιαδήποτε άλλου είδους αιτιολόγηση αποφυγής μία σταθερής σχέσης, είναι απλώς ένας εγωιστικός τρόπος αποφυγής της δέσμευσης! Και είτε αυτό έχει να κάνει με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο,είτε αποτελεί χαρακτηριστικό αυτού του ατόμου στην πορεία της ζωής του..,το να μη θέλει να δεσμεύεται!
Από την άλλη πλευρά, έχουμε το πρόσωπο που έχει ερωτευτεί... που αν τον ρωτούσες πριν τι είναι "ελεύθερη σχέση" θα σου έλεγε πως κάποια στιγμή το διάβασε σε ένα άρθρο και απλώς το προσπέρασε...και αυτό γιατί ποτέ δεν περίμενε πως θα έγραφε τεστ σε κάτι τέτοιο ή πως θα περνούσε από αυτό το "challenge". Έχουμε μάθει από μικροί πως..για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά στη ζωή μας! Τα παιδιά των σχέσεων, τα παιδιά που δένονται και δίνουν είναι και αυτά που θα μπουν σε αυτή τη διαδικασία ,προκειμένου να κερδίσουν χρόνο με τον έρωτά τους! Το χρόνο όμως δεν τον κερδίζουν...αλλά τον χάνουν σε κάθε τους ρομαντική προσπάθεια να αλλάξουν τη γνώμη της "ελεύθερης ψυχής", αυτής που δεν μπορεί να περιοριστεί στα τείχη μιας σχέσης , που καταπιέζεται στη σκέψη του κοινού πρωινού ξυπνήματος,ή πνίγεται στην ιδέα του εορτασμού των επετείων και των φανταχτερών δώρων χωρίς λόγο!
Το γεγονός πως ο ένας νιώθει ακόλαστα την ανάγκη να έχει αυτή την 'αποκλειστικότητα" από τον άλλο, και ο άλλος από την πλευρά του δυσκολεύεται να προσαρμοστεί σε όλο αυτό το τριπάκι των σχέσεων ή στην ασφάλεια των συναισθημάτων του, δε σημαίνει πως σε όλο αυτό το διάστημα δεν θα υπάρξουν έντονες κοινές στιγμές, ή έντονα συναισθήματα, ούτε πως οι κοινές αυτές τους εμπειρίες δε θα αποτελέσουν αφορμή για να "δεθούν"με κάποιο τρόπο τα δύο αυτά άτομα. Σημασία έχουν όλα αυτά και όχι οι προκατειλημμένες ιδέες περί αποφυγής περιορισμού σε μία σχέση, ή αποπνικτικής διάθεσης του ενός μέσα στο κλίμα της δέσμευσης ή των δεσμευτικών πράξεων.
Όλα αυτά..οι "φοβίες", "οι αλλεργίες σε ρομαντισμούς" ή "η ασφάλεια της μοναξιάς" ουσιαστικά αποτελούν κολλήματα και πράγματα φόβους! Φόβους για να ρισκάρουν και να ζήσουν τη ζωή ,χωρίς να καταπιέζουν των εαυτό τους σε ψευδαισθήσεις που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει στον εαυτό τους. Θα πρέπει να είμαστε σε θέση να εκφράζουμε ελεύθερα στον άλλο τα συναισθήματά μας και να μην καταπιέζουμε τις συμπεριφορές μας ή να προσέχουμε την κάθε μας κίνηση, μη και καταπιεστεί ο αλλεργικός. Φυσικά και πρέπει να υπάρχει κατανόηση και οπισθοχωρήσεις και από τις δύο πλευρές..καθώς και συμβιβασμοί για μία όσο το δυνατόν "αμοιβαία σχέση".
"Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα απ'το να αγαπάς και να αγαπιέσαι..."
