We already know that "red" is this years trend . We see it literally everywhere starting from clothes, shoes, accessories and of course makeup cosmetics. I really wanted to try the red shadow effect , so I chose the silky shadow satin 228 from Seventeen Cosmetics which turned out to have a magical effect on me. Most eyeshadows may look fierce in pictures or even in specific makeup tutorials and have nothing to do with the real color itself. But luckily this one really owns its intense color both in packaging and the time you apply it.
The goal was to achieve a fierce Christmas red passion look but it ended up as a Mexican look . The power however is equal and I'm so happy with the color result. You can find the satin shadow No 228 here :
Speaking of Christmas I prefer to give a glam and some oxygen simply by applying the Vichy light cream in my face in a daily basis. Vichy is really suggested to you as a way to stay hydrated from daily confusions. It's definitely a dynamic hydration . You can also use the Aqualia Thermal series eye balm for better results!
Φθινόπωρο . Παρεξηγημένο μου φθινόπωρο που όλοι επιδοκιμάζουν και όλοι καταριούνται με αυτή την διακριτική και αφανή γοητεία που εκπέμπεις. Πώς γίνεται να είσαι σε όλους αρεστό ?! Δε γίνεται.Το έχει πει άλλωστε και ο "Σόλων ο Αθηναίος".
Υπάρχουν όμως τρόποι που μπορεί κανείς να σε αγαπήσει, αν φυσικά το επιθυμείς . Σε ποιον δεν αρέσει άλλωστε να τον αγαπούν και να τον περιμένουν με λαχτάρα, να τον ζουν με όλη την ομορφιά και ασχήμια που μπορεί να έχει ?! Εγώ λοιπόν επέλεξα να σε αγαπήσω με το δικό μου τρόπο. Έτσι όπως ξέρω. Κάνοντάς σε όμορφο και εύκολο με τη δική σου γοητεία, είτε με ήλιο είτε με κρύο. Και εκείνες τις πρώτες βροχές σε ένα συννεφιασμένο mood που έχεις να μου χαρίσεις. Εκείνον τον απροσδόκητο καιρό που θυμίζει καιρό και κρύο Παρισιού. Ή τουλάχιστον έτσι θέλησα εγώ να το παρομοιάσω.
Νιώθοντας λοιπόν , αυτό τον Παριζιάνικο αέρα , κάποιες μέρες αυτής της εποχής πηγαίνοντας για πρωινό και τρώγοντας croissant σε ένα τοπικό cafe ,θέλησα να αναπαραστήσω σε ένα outfit την ψυχολογία μου το τελευταίο διάστημα, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Δεν είναι πως νιώθει κάποιος Γάλλος, Ιταλός ή Ισπανός απλώς με μία εμφάνιση ή κάποια επιφανή κοινά χαρακτηριστικά, αλλά είναι όλο το συνονθύλευμα στοιχείων προσωπικότητας , ακουσμάτων συμπεριφορών και εξωτερικών χαρακτηριστικών. Έχοντας ,λοιπόν, μεγάλη αγάπη ,τόσο για την ιδεολογία των γυναικών της Γαλλίας, των τρόπων συμπεριφοράς τους , των αναπαλαιωμένων και vintage french jazz ακουσμάτων μου, αλλά και της αξιολάτρευτης στοχευμένης επιλογής ενδυμάτων τους δεν μπορώ να πω πως μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να νιώσω και να εκφραστώ σε ένα ευρύτερο πλαίσιο με ανάλογο τρόπο.
" Parisian women " :
Εκείνες οι γυναίκες που είναι ενημερωμένες , δυναμικές , πάντα προσεκτικές στις κινήσεις τους και φερόμενες με ανεπιτήδευτες ερωτικές τακτικές, προσέχοντας λεπτομέρειες και παραλείποντας σημαντικά εκκεντρικά στοιχεία και χαρακτηριστικά στην εμφάνισή τους. Θέλουν να νιώθουν ελεύθερες , άνετες αλλά κομψές στον τρόπο που ντύνονται , χωρίς ωστόσο να φαίνεται ότι έχουν προσπαθήσει ιδιαίτερα. Λίγα απλά και λιτά είναι αυτά που θα τις δεις να φοράνε, χωρίς ωστόσο να φαίνεται πως λείπει κάτι από τη συνολική τους εικόνα. Το κόκκινο κραγιόν , είναι καταλυτικό στοιχείο , αν όχι απαραίτητο για πρωινές έως και βραδινές εμφανίσεις τους , καθώς και τα ανάλαφρα και επιμελώς ατημέλητα μαλλιά.
Στο παραπάνω outfit λοιπόν , η επιλογή κοτλέ flare pants σε συνδυασμό με satin shirt , ζώνης με αγκράφα και επιπλέον αξεσουάρ ήταν αρκετή για να νιώθω εντός εποχής και εκτός χώρας!
Έχοντας περάσει ένα μεγάλο διάστημα εγκεφαλικής ξηρασίας και έλλειψης δημιουργικότητας σκέφτηκα πως θα μπορούσα μέσα σε όλη την υπόλοιπη social mediaκή εξάπλωση που όλοι τείνουμε να κάνουμε πλέον , να προσθέσω και έναν ακόμη τρόπο επικοινωνίας και οπτικοακουστικής δικτύωσης στο πρόγραμμά μου. Αυτός λοιπόν θα είναι το vlogging .
Παρακολουθώντας για αρκετό διάστημα συστηματικά συγκεκριμένους vloggers του εξωτερικού , πάντα αρεσκόμουν στον τρόπο που επιλέγουν οι άνθρωποι να μοιραστούν αποκόμματα της καθημερινότητάς τους ,είτε αγαπημένα τους συναισθήματα, αντικείμενα , στιγμές κ.ο.κ .Επιπλέον εκτός της μεγάλης μου συγγραφικής λατρείας και αραιής ίσως συγγραφής άρθρων στο blog μου , σκέφτηκα να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου και αλλού. Εκτός των άλλων , αγαπώ την άμεση ή και έμμεση επικοινωνία με τους ανθρώπους ,καθώς και την εξάπλωση ιδεών και απορρόφηση εμπνεύσεων από δημιουργικά άτομα με τα οποία συναναστρέφομαι. Θεωρώντας ως εύκολο μέσο το διαδίκτυο, ο καθένας από εμάς , έχει τη δυνατότητα να επιδείξει τις πολύπλευρες πτυχές της φανταχτερής του προσωπικότητας , με κάθε πιθανό τρόπο που αυτός έχει σκεφτεί. Ωστόσο όσο εύκολο και αν είναι πλασμένο στο μυαλό μας , το να δικτυωθούμε , τόσο δύσκολο είναι ο τρόπος που θα επιλέξουμε να το κάνουμε, να έχει την επιθυμητή αν θέλεις , την ονειροποιημένη απήχηση στο κοινό.
Αν με ρωτούσαν σε ποιο κοινό θα επιθυμούσα να απευθυνθώ , θα απαντούσα πλαγίως και υπεκφεύγοντας τις ηλικιακές ταμπέλες , προσπαθώντας να προσδιορίσω το περιεχόμενο των ακόλουθων video μου , εκ των οποίων μόνο το 20% έχω ήδη επεξεργαστεί στο μυαλό μου, για άτομα που επίσης ζητούν έμπνευση από το καθετί για το καθετί στη ζωή τους. Δε θα αποκαλούσα τον εαυτό μου "πηγή έμπνευσης", απλώς όπως κάθε ανθρώπινο ον προσπαθώ να εκφράσω με ποικιλόμορφους τρόπους τα αστείρευτα συναισθήματα και ιδέες που έχω κατά διαστήματα.
Παίρνοντας λοιπόν την περίοδο δημιουργικής ξηρασίας μου ως πηγή έμπνευσης , και μετατρέποντας τη σε πηγή δημιουργίας , σπεύδω να πω μερικά λόγια για την επιλογή μου να στραφώ και στο vlogging .Όντας διχασμένη για το τι ακριβώς από αυτά που σκέφτομαι πως μου αρέσει να παρακολουθώ σε άλλους vloggers του εξωτερικού και το τι ακριβώς θα ήθελα να παρουσιάσω σε Έλληνες ή και ξένους θεατές , κατέληξα στο ότι θα μπορούσα να προβάλω όσο γίνεται μία συγχρονία ιδεών σε θέματα ομορφιάς και περιποίησης ,καθώς και tips για το πως μπορείς να κάνεις το απλό να φανεί fancy και cool σε κάθε outfit. Ακόμη θα επιθυμούσα να προβάλω τις σκέψεις και τα συναισθήματα που προκύπτουν από το πιο μικρό στο πιο μεγάλο fact.
Το πρώτο λοιπόν vlog (Vlog 1 : Saveurs d'ete - https://www.youtube.com/watch?v=V734xhkG2Xw ) είναι ένα μικρό δείγμα όσων ήδη ανέφερα και όσων θα προκύψουν στην πορεία. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ένα φανταχτερό πρώτο τίτλο , έναν τίτλο κοινό στο ανθρώπινο μάτι και mainstream οπτικοακουστικά. Προτίμησα ωστόσο να επιλέξω έναν τίτλο στα γαλλικά , καθώς είναι η γλώσσα η οποία με εκφράζει περισσότερο ψυχικά το τρέχον διάστημα. Καλοκαιρινές γεύσεις λοιπόν , είναι ο τίτλος , κάνοντας το βίντεο μου να εμφανίζεται πλάι σε στήλες vlog από γαλλική κουζίνα με φινέτσα ορεκτικών. Δε με πτοεί. Άλλωστε είμαι άνθρωπος που ξέρει να σέβεται το σωστό φαγητό. Το περιεχόμενό μου παρόλα αυτά έχει να κάνει με μικρές λεπτομέρειες και συμβουλές που μπορεί να ακολουθήσει κάθε γυναίκα, ειδικώς τους καλοκαιρινούς μήνες , όπου εκτός του ηλιοκαμένου κορμιού αποκτούμε και πιο ταλαιπωρημένο δέρμα, το οποίο χρειάζεται τη δική του φροντίδα και τόνωση με προϊόντα περιποίησης προσώπου: (http://uk.caudalie.com/care-face/product/serums-oils/radiance-serum-complexion-correcting.html) & (https://www.sephora.gr/el/proionta-lampshs/16058-enlumineur-teinte-universelle.html) .
Και τέλος, ένα ακόμη part του βίντεο είναι tips για cool & fancy looks τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού στην παραλία ,χωρίς πολλά πολλά.
Ένα subscribe στο κανάλι μου : https://www.youtube.com/channel/UCsl7VI86zPLhsiQJbL9NABw
& ένα like στο ακόλουθο βίντεο : https://www.youtube.com/watch?v=V734xhkG2Xw
Άνοιξη 2017. Όπως οι περισσότεροι μία με δύο φορές το χρόνο προσπαθούν να ανα-τακτοποιούν την ντουλάπα τους και να βάζουν τα ρούχα τους σε τάξη, ή τουλάχιστον σε κάτι που να απομακρύνεται ορατά και πρακτικά από τον όρο του χάους. Η ντουλάπα σύμφωνα με τη μητέρα μου (να τη χαίρομαι μέρα που είναι) πρέπει να φτιάχνεται μία φορά όταν καταφθάνει ο χειμώνας και μία όταν πλησιάζει καλοκαίρι , για να μπορείς με ευκολία να τακτοποιήσεις τα ρούχα σου και να βρίσκεις ευκολότερα τι επρόκειτο να φορέσεις. Προσωπικά ,διαφωνούσα πάντα με αυτή τη λογική και όπως άλλωστε στα περισσότερα πράγματα στη ζωή μου προσπάθησα να εφαρμόσω μία δική μου τακτική που θα με βόλευε περισσότερο , δε θα με ταλαιπωρούσε ιδιαίτερα και θα μου ήταν πιο ευχάριστη.
Έχοντας ήδη από μικρή ηλικία μεγάλη έως ακραία αγάπη για όλα τα ρούχα μου ένα προς ένα, εκτός από εκείνα που ανακαλύπτεις στο βάθος της ντουλάπας διπλωμένα κάτω από εξίσου θαμμένα καρτελωμένα ρούχα και απορείς αν ήσουν ή όχι νηφάλια όταν το αγόρασες ή αν το αγόρασες υπό άσκηση βίας η πίεσης κάποιου ακραίου εξαναγκασμού. Απορείς αν υπήρξε ψυχωτικός βιασμός για την αγορά ενός ρούχου , που ποτέ δεν τόλμησες στην τελική να αγγίξεις και ποτέ να κυκλοφορήσεις απλά και μόνο γιατί εξαρχής δεν το αγάπησες. Στο αντίκρυσμά του λοιπόν βλέπεις μία άλλη πλευρά του εαυτού σου , αυτή που απορείς αν υπάρχει ακόμη κάπου ή αν έχει καλυφθεί από αυτό που θέλεις να δείξεις, που συνήθως είναι αυτό που βρίσκεται σε ένα αρκετά ορατό σημείο της ντουλάπας ή έχει φορεθεί περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα.
Μπερδεύοντας λοιπόν τα συναισθήματα μου όπως και τις ακόλαστες επιθυμίες μου για αγορά ρούχων προσπαθώ να ξεκαθαρίσω την ποιότητα της ντουλάπας μου όχι σε καλοκαιρινά και χειμερινά ρούχα , αλλά σε αγαπημένα και λιγότερο αγαπημένα, Ακριβώς όπως συμβαίνει και με τη ζωή μας. Δεν είναι εύκολο για όλους να πετάμε ρούχα είτε τα έχουμε φορέσει είτε όχι , ούτε μας είναι εύκολο να τα κρύβουμε και να τα δωρίζουμε , εκτός αν οι ντουλάπες μας , αυτές οι τρίτες που αναγκάστηκες να αγοράσεις γιατί οι τεράστιες επιτοίχιες 2 , ήξερες ανέκαθεν ,πως δε θα είναι αρκετές για τα κυβικά σου, έχουν πραγματικά ξεχειλίσει και δεν έχεις που αλλού να τα τοποθετήσεις. Τακτοποιώντας λοιπόν τα ρούχα μου, όπως και τους ανθρώπους στη ζωή μου ,προσπαθώ ,φτιάχνοντας την ντουλάπα μου ,να τοποθετήσω τα ρούχα μου με τέτοια σειρά, ώστε να είναι όλα ευδιάκριτα με την πρώτη ματιά και κανένα θαμμένο στις πιο απόκρυφες γωνίες την ντουλάπας. Με αυτόν τον τρόπο δεν υποβαθμίζεις την αξία κάποιου από αυτά , αντιθέτως νιώθεις πως έχει υπάρξει ένα από τα κομμάτια της ζωής σου.
Ανοίγοντας λοιπόν την πολυαγαπημένη μου ντουλάπα , θα είμαι σε θέση τακτοποιώντας τα ρούχα μου να βρω τι θέλω να φορέσω ή αλλιώς να θυμηθώ , χωρίς ωστόσο να αναιρώ την αξιόλογη ανάμνηση όλων των υπόλοιπων κομματιών. Ρούχα, ρούχα ρούχα ... ποτέ δε σταματάς να αγοράζεις σε αντίθεση με τους ανθρώπους που υποθετικά και σύμφωνα με του ροζ κανόνες μίας συννεφιασμένης κοινωνίας κάποια στιγμή θα υπάρξει ένα θεωρητικό τέλος στη σχέση σου με το άλλο φύλλο , αφού θα επιλέξεις να μείνεις με ένα πρόσωπο. Τα ρούχα ποτέ δε σε περιόριζαν σε έναν τέτοιου είδους προκατειλημμένο κανόνα. Αντιθέτως σου δίνουν τη δυνατότητα να συνδυάζεις παλιά αγαπημένα κομμάτια με καινούρια πιο εξελιγμένα.
Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος άνθρωπος που νιώθει τόσα συναισθήματα αγγίζοντας ένα κομμάτι της ντουλάπας μου ή ένα μελλοντικό κομμάτι της ντουλάπας μου.. Ίσως είναι η εξωφρενικά στενός δεσμός που έχω αναπτύξει με αυτά ή αυτού του είδους η εξέχουσα αδυναμία που με διακατέχει για αυτά κάθε στιγμή που κάτι γίνεται δικό μου. Μιλώντας πάντα για τα ρούχα, και σε καμία περίπτωση για τα άτομα που έχουν περάσει από τη ζωή μου!! Δε ξέρω λοιπόν ... αν είναι ένα συναίσθημα κοινό το ακόλουθο ή καθαρά δικό μου , το οποίο έχω βοηθήσει να θρέψει με το πέρασμα του χρόνου και να γίνει ακόμη πιο έντονο.
Νιώθω λοιπόν πως όσο τακτοποιημένη και αν είναι οι ντουλάπα μου ,όσο σωστά χρωματικά ή όχι είναι τοποθετημένα και διπλωμένα τα πολυαγαπημένα μου ρούχα, με το που την ανοίξω θα ξέρω εκ των υστέρων που βρίσκονται 3-4 εξεζητημένα κομμάτια μου. Κομμάτια , που με το πρώτο βλέφαρο είχα ερωτευτεί , με την πρώτη δοκιμή είχα αγαπήσει. Ήταν ελάχιστες οι φορές που ήμουν παρορμητική στην αγορά ενός ρούχου, μία ή δύο φορές μόνο θυμάμαι έτυχε να αγοράσω κάτι πριν καν καλά καλά το δοκιμάσω απλώς και μόνο γιατί αυτό που είδα και άγγιξα με γέμισε και δεν ήταν σίγουρα το συνθετικό υλικό ή η πολυεστέρα που με οδήγησαν σε αυτό. Μπορεί μάλιστα να με γέμισε τόσο που ήξερα πως μπορεί να μην το φορέσω ποτέ, ή να μείνει εκεί αιώνια με την καρτέλα μπροστά στην ντουλάπα μου για να μου θυμίσει πως ένιωσα την πρώτη στιγμή που το αντίκρισα.
Αγαπημένα κομμάτια.. δεν είναι τελικά αυτά που έχεις λιώσει ή που έχεις πολυφορέσει ,καμιά φορά, μιλώντας ακόμη για υφάσματα που τείνει να φορά ο άνθρωπος. Αγαπημένα κομμάτια είναι μερικές φορές αυτά τα λίγα , που στα δικά σου μάτια είναι ιδιαιτέρως όμορφα όχι λόγω της όψης τους ,αλλά λόγω του πως σε έκαναν να αισθανθείς μόλις τα απέκτησες. Αγαπημένα κομμάτια είναι αυτά ,που ξεχωρίζεις ανάμεσα στον όγκο ρούχων ,τα οποία με επιμονή παραμένουν στη ντουλάπα σου , δίχως να κερδίζουν έστω μία δεύτερη δοκιμή σου, και με το που τα πιάνεις στα χέρια σου έρχεται αυτόματα στο μυαλό σου μία συγκεκριμένη μουσική ή ανάμνηση.Και θα παραμείνουν αγαπημένα λόγω του πως τα έχεις στο μυαλό σου , ακόμη και αν η μόδα έχει περάσει, ή αν υφή τους έχει φθαρεί εκεί στην άκρη όπου κρέμονται στην χαριτωμένη σου ντουλάπα, ακόμη και αν η καρτέλα αρνείται πανηγυρικά να κοπεί , θα τα κρατάς εκεί , ορατά για να δίνουν μια νότα ζωής μέσα σε όλα τα υπόλοιπα ρούχα που έχεις αγοράσει με τον καιρό.
Δεν έχω προλάβει καν να πιω μια γουλιά καφέ.. Είχα επιστρέψει στο πατρικό μου και σήμερα είναι η ημέρα γυρισμού. Ούτε κατάλαβα πως ξύπνησα , ποιος με ξύπνησε ή αν ήταν τα όνειρα ή οι εφιάλτες μου που μετά βίας με σήκωσαν από το κρεβάτι. Ένα κρεβάτι τόσο βαρύ , με τόσο βαριά σκεπάσματα, κάτω από τα οποία μερικές φορές τείνω να κλείνομαι , νιώθοντας πως μεταφέρομαι έστω νοερά σε ένα διαφορετικό κόσμο, αποδιοργανωμένο , καθόλου πιεστικό και σκοτεινό. Ένα κόσμο στον οποίο αυτές τις λίγες φορές νιώθω πιο άνετα με τις εξωτερικές συνθήκες και όλα τα συναφή. Δεν γνωρίζω καν γιατί χρησιμοποίησα τον όρο "νιώθω πιο άνετα"... ίσως να μου βγήκε ασυναίσθητα ίσως και επιτηδευμένα.
Η αλήθεια είναι πως Δε νιώθω άνετα. Σήμερα είναι μία μέρα που με κάνει να νιώθω άβολα από πολλές απόψεις. Τι είναι σήμερα? Πόσο έχει ο μήνας σκέφτομαι πριν καλά καλά βγω από το δικό μου μικρόκοσμο παπλώματος , αυτό το χαριτωμένο παστέλ χρώματος , πάπλωμα πολυεστέρας. "14 Φλεβάρη". Ανοίγω και κλείνω τα μάτια μου για περίπου δέκα λεπτά, σκεπτόμενη πως την επόμενη φορά που θα τα ανοίξω θα αλλάξει κάτι σε αυτή τη σαχλή ημερομηνία. Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρή κιόλας ηλικία , να ακούει πως υπάρχει μία καθορισμένη ημερομηνία για τους ερωτευμένους , και για το πότε αυτοί γιορτάζουν...Θυμάμαι επίσης πως ακόμη και σήμερα έχω την ίδια ξινή αντίδραση στο άκουσα αυτής της γιορτής, όπως και τότε που την έμαθα για πρώτη φορά στα 5 μου.. Μπορεί τότε να μη γνώριζα καν την έννοια της λέξης "έρωτα" , μπορεί να μην είχα νιώσει το παραμικρό συναίσθημα για κάποιο άλλο πρόσωπο αλλά τουλάχιστον τώρα δικαιωματικά μπορώ να παραμορφώνομαι ξινά στο άκουσμα της.
Στα 21 μου , μερικά χρόνια μετά, έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει καλύτερα πως είναι αυτός ο κόσμος γύρω μου, και έξω από τα κλινοσκεπάσματα , μπορώ να υποθέσω γιατί ενστερνίζεται ο κόσμος μία γιορτή αυτού του είδους. Μια γιορτή πλημμυρισμένη από κόκκινο, και εμπλουτισμένη με πολλά φτερά , καρδούλες , κάρτες με στιχάκια και μπαλόνια αγάπης. Αυτά τα μπαλόνια με το αέριο που λίγο αν λυθούν λογικά θα φύγουν από δίπλα σου πριν καν το αντιληφθείς και θα τα δεις σε λίγα λεπτά ψηλά στον ουρανό. Θα ήταν ακόμη πιο ειρωνικό αν είχες αγοράσει ένα τέτοιο μπαλόνι σε σχήμα καρδιάς...Έτσι θα είχες την πεποίθηση πως η καρδιά που πριν λίγο είχες αγοράσει με λαχτάρα και τη νόμιζες δική σου, δεν ήταν ποτέ δική σου ,αλλά καταπιεζόταν δεμένη στο χέρι σου και έφυγε άρον άρον να γλιτώσει , πετώντας ψιλά και κοιτώντας σε τόσο με χαρά στο βλέμμα διαφυγής, όσο και με άγχος για το αν εμπέδωσες το ότι ποτέ δεν ήθελε να είναι δική σου.
Το εμπέδωσες και μάλιστα από μικρή ηλικία ,πως δεν μπορείς να κρατήσεις κάποιον χωρίς τη θέλησή του, και πως οι άνθρωποι δεν ερωτεύονται αμοιβαία ,ακόμη και αν αυτό δείχνουν, πως δεν είναι όλα τόσο ιδανικά στον έρωτα και την αγάπη όπως ο κόσμος τα έχει παρουσιάσει πως είναι. Ένας κόσμος ,που πλέον έχει εξιδανικεύσει τον ορισμό της αγάπης και έχει πλανέψει τους ερωτευμένους με επιφανειακές πρωτότυπες αγαπησιάρικες ιδέες . Ιδέες καλώς καλουπωμένες με όμορφους ανθρώπους, όμορφες ζωές σε εξωτικές παραλίες χωρίς προβλήματα ,ξενιτεμένα μυαλά γεμάτα βιτρινιακές φιγούρες και σαγηνευτικά περιτυλίγματα, μαριναρισμένα με ευφάνταστες κουβέντες γεμάτες ενθουσιασμό για τον έρωτα και τη ζωή.
Ίσως αυτοί να είναι κάποιοι από τους λόγους που νιώθω αμήχανα μία τέτοια μέρα. Είτε είναι η άποψή μου για τη ζωή , είτε είναι οι μέχρι τώρα εμπειρίες μου ,είτε είμαι εγώ η ίδια. Μπορεί πράγματι να είμαι εγώ μία από τις τραγικές της Επιδαύρου. Και αυτό γιατί έτσι με έχουν κάνει να νιώσω. Ο κόσμος γύρω μου , με έχει κάνει να νιώσω τραγική με την έννοια της υπερβολικής. Γιατί υπερβολική θα ρωτήσει κάποιος?! Είναι κάποιος υπερβολικός όταν ξέρει σπιθαμή προς σπιθαμή ποιος είναι και τι ζητάει στη ζωή του?! Όπως φαίνεται είναι όχι τόσο υπερβολικός αλλά κακώς ρεαλιστής με τα πράγματα γύρω του. Ρεαλιστής με αυτούς που υπήρξαν παραμυθάδες και ρεαλιστής με τους ψευδείς πολιορκούντες. Όσο ωραία και αν είναι τα ροζ σύννεφα, κάποια στιγμή θα γίνουν γκρι και ξεθωριασμένα, αχνά και διαφανή , τόσο που έχεις τη δυνατότητα πια να δεις τι υπάρχει πίσω από αυτά.
Ωραία η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου δε λέω.. όμορφη , χαριτωμένη για όσους δεν έχουν δει τα άκρα, για όσους έπεσαν για πρώτη φορά με τα μούτρα στον έρωτα και φέρθηκαν αυθόρμητα με το πρώτο άτομο που ένιωσαν μερικές έστω σπίθες και το σαχλό ,λεγόμενο "ανακάτεμα στο στομάχι", αυτό που εγώ συνήθως νιώθω όταν πιω λίγο παραπάνω ή όταν μπερδέψω τα ποτά. Ε υπάρχουν και αυτοί που το νιώθουν για άτομα, πρωτάκουστο αλλά συμβαίνει. Συμβαίνει σε αυτούς τους λίγους που τυχαίνει να το νιώθουν αμοιβαία. Και προσμονούν καρτερικά να γιορτάσουν αυτή τη μέρα , λες και την επόμενη αυτή στις 15 Φλεβάρη θα πεθάνει ο έρωτάς τους, ή θα τους αρπάξει κάποιος μέσα από τα χέρια το έτερον τους ήμισυ...
Ποτέ δεν ήμουν της άποψης πως πρέπει να προσδιορίζεις τον έρωτά σου, σύμφωνα με εμπορευματοποιημένες και καμουφλαρισμένες γιορτές , αλλά να επισημαίνεις καθημερινά, αν τυχαίνει να είσαι από αυτούς που βρήκαν την επιθυμητή ανταπόκριση στον άνθρωπο που σε κάνει να ανυπομονείς να περάσεις όσο περισσότερο χρόνο μαζί του κάθε στιγμή, πόσο σημαντικός/ή είναι για σένα, είτε είναι Χριστούγεννα, είτε είναι μία από εκείνες τις πιεστικές Πέμπτες , είτε μία απλή καθημερινή μέρα που όλα σου πάνε στραβά και θες να τον/την αντικρίσεις προκειμένου να αλλάξει τη διάθεση σου. Αυτής της οπτικής του έρωτα ήμουν έως τώρα. Ίσως κάποια στιγμή αφήσω πίσω μου όλον αυτό τον "κυνισμό" όπως ισχυρίζονται ότι έχω , και μετατραπώ σε μία τελείως διαφορετική έκδοση του εαυτού μου, αυτή που φοβάμαι πως θα έχω με περιορισμένο αριθμό ατόμων γιατί απλούστατα μπορεί αυτό να μου βγάζουν.
Γιορτάστε την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σαν να είναι μία απλή καθημερινή ημέρα και Γιορτάστε τις απλές καθημερινές ημέρες της ζωής σας ,σαν να είναι η Φανταχτερή για σας Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Με αυτόν τον τρόπο θα μετατρέψετε τα σημαντικά για άλλους σε ανούσια για σας και τα σημαντικά για εσάς θα γιορτάζονται πιο ευχάριστα και πιο συχνά στην καθημερινότητά σας με κάθε χαζή δικαιολογία.
Ένα ακόμη κλισέ άρθρο... Αυτό θα σκεφτείς.. "Αντίστροφη μέτρηση για το 17", "Τελευταίες μέρες του 2016","Μην ξεχάσω πριν έρθει το νέο έτος"..και ένα σωρό άλλες κλισέ κοινότυπες εκφράσεις που βαρέθηκες να χρησιμοποιείς ή να διαβάζεις σε hashtag και ταμπέλες άλλων. Αυτό σκέφτεσαι! Είναι εκείνη η στιγμή του χρόνου που νιώθεις πως μεγαλώνεις πως γίνεσαι πιο σοφός. Για κάποιο λόγο νιώθεις πως κάτι μεγάλο έρχεται στο τέλος του, πως θα πάρει ολωσδιόλου διαφορετική μορφή και όψη, και πως θα έχει μία εξολοκλήρου διαφορετική υπόσταση.
Όταν ένας χρόνος έρχεται στο τέλος του βρίσκεις τον εαυτό σου χαμένο ή ένα χρόνο πιο ώριμο , έχοντας ζήσει κάποια πράγματα περισσότερα από πέρυσι , καλύτερα ή χειρότερα που σε έκαναν λίγο πιο έμπειρο, σε έκαναν λίγο πιο ολοκληρωμένο από αυτό που ήσουν. Γιατί έχω μάθει , πως ότι μαθαίνουμε , είναι μόνο υπέρ. Υπέρ για να γίνεις ένας καλύτερος άνθρωπος ,έχοντας ζήσει έξτρα καταστάσεις που σε έφεραν σε τελείως διαφορετικές θέσεις. Σου έμαθαν πως να διαχειρίζεσαι καλύτερα κάποια γεγονότα ή σε έβγαλαν εκτός των ορίων σου και σε έκαναν άλλο άνθρωπο...έναν που ποτέ μέχρι τώρα δεν είχες δει.
Το ποιος είσαι δε θα σταματήσεις ποτέ να το μαθαίνεις. Σε γενικές γραμμές όλοι γνωρίζουμε τι θέλουμε, πως είμαστε και πως συμπεριφερόμαστε σε συνήθεις καταστάσεις που έχουν να κάνουν με συνήθεις πρόσωπα μέσα στην καθημερινότητα μας. Φαινόμαστε όμως λίγο περισσότερο, στα διαφορετικά. Σε αυτά που μέχρι πριν δεν ξέραμε και δεν υπήρχαν στη ζωή μας. Αυτά τα "ξένα" που ήρθαν μας άλλαξαν και ξανά έφυγαν. Εκεί αρχίσουμε να γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Όταν μία κατάσταση τελείως "ξένη" τόσο ως προς εμάς και ως προς τον τρόπο που ζούμε μας εξιτάρει ή μας συγχύσει , παραμένουμε ίδιοι και απαράλλακτοι απλώς με μία σπίθα αλλαγής και διαφοροποίησης τότε ναι, μάλλον είμαστε αρκετά ολοκληρωμένοι σαν άτομα ,αρκετά δυνατοί ώστε να μην μεταλλαχθούμε προς το κακό συγκεκριμένα μέσα από μία κατάσταση.
"Γιατί έχω την τάση στα περισσότερα από τα άρθρα μου να γίνομαι αρκετά κυνική ή αρκετά σουρεαλιστική και απαισιόδοξη?" με ρώτησε πρόσφατα ένας φίλος μου.. Και αναρωτήθηκα μήπως είμαι εγώ αρνητικός άνθρωπος ή μήπως είμαι απαισιόδοξη από γεννησιμιού μου ή αν έγινα έτσι...αν με έκαναν οι άνθρωποι να γίνω έτσι. Προτίμησα το δεύτερο. Όσο ρεαλιστικά και να το σκεφτώ μου ακούστηκε καλύτερα στα αφτιά της σκέψης. Θα ήταν καλύτερο να κατηγορήσω τους άλλους για το πως έγινα, πιο εύκολο τουλάχιστον. Οπότε, πιστεύοντας το πια, λέω πως ίσως ρίχνω το βάρος σε εκείνους, τους κάποιους αρνητικούς ανθρώπους, που πέρασαν από τη ζωή μου, άφησαν μία απαισιόδοξη μορφή του αρνητικού και με μετέτρεψαν σε κάτι που αρνείται εγωιστικά να δεθεί με κάτι αντίστοιχο παρόμοιας μορφής. Τουλάχιστον για το νέο έτος.
Αν έμαθα κάτι από αυτή τη χρονιά..(δείχνοντας μία κλισέ μορφή του εαυτού μου), είναι πως πρέπει να μένεις μακριά από αρνητικούς ανθρώπους. Είναι εκείνοι οι λίγοι, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας με μία χαριτωμένη μορφή όμορφου και ευδιάθετα καλοντυμένου ανθρώπου που με το καλημέρα θα πάρεις μία μικρή αύρα από την αρνητικότητα τους. Καλημέρα θα πεις..και θα σκεφτείς αν το άρθρωσες σωστά, φιλί θα δώσεις και θα νιώθεις αμφιβολία για τη χρονική διάρκεια, θα χαιρετήσεις και θα νομίζεις πως ήταν υπερβολικό το νεύμα σου. Δεν είναι πως εσύ κάνεις κάτι λάθος..η πως είσαι γενικά το λάθος άτομο για αυτόν/ή , είναι που τα συγκεκριμένα άτομα όσο σωστός και να είσαι θα νιώθεις την κακή τους αύρα να σε διαπερνά όλο και περισσότερο. Με μικρά μικρά βήματα , που σκάνε στο τέλος σε κάτι αρκετά χαριτωμένο και θα σε κάνουν να πιστεύεις πως όλα είναι τόσο άσχημα εκεί έξω, ή πως τίποτα δεν είναι όμορφο.
Καλησπέρα λοιπόν, σε εκείνα τα όμορφα πλάσματα που ένιωθαν και το παραμικρό και περπατούσαν άνετοι στους δρόμους ψάχνοντας τις ομορφιές στο οτιδήποτε και βρήκαν την ασχήμια στα πάντα μέσα στο πιο μικρό χρονικό διάστημα. Αν είσαι ένα από αυτά σήκωσε το χέρι, και αν έχεις γνωρίσει ένα από τα παραπάνω άτομα στη ζωή σου φύγε μακριά. Καλό είναι να αποφεύγονται. Δε θέλεις να γεμίσεις την ακλόνητη αυτοπεποίθησή σου με αμφιβολίες και τη χαρά σου με απαισιοδοξία. Στο λέω σαν φιλική συμβουλή. Αλλά ποια είμαι εγώ για να θίξει κάτι τέτοιο... Τι είναι για μένα η απαισιοδοξία ή τα άτομα αυτού του είδους?! Δε μου είναι και δε θα μου γίνουν ποτέ, δεν ήταν του γούστου μου, όσο και να δοκίμαζα πάντα κάτι μου άφηναν που τα απέφευγα σαν το θυμιάμα . Να προχθές δοκίμασα να φτιάξω green smoothie επειδή διάβασα πως είναι θρεπτικό για τον οργανισμό ειδικά όταν το πίνεις πρωινές ώρες. Όσο όμορφο και χαριτωμένο φαινόταν στην όψη και στη σκέψη, ήξερα εξαρχής οτι το σπανάκι ήταν βαρύ συστατικό. Λόγω του σπανακιού ένιωθα απίστευτα βαριά, όσο θετικά και αν προσπάθησα να το δω.
Οπότε με έναν τέτοιο σχετικότατο παραλληλισμό έρχομαι και συνειδητοποιώ πως όσο όμορφο και καλό αν φαίνεται κάτι για σένα, αν είναι εξαρχής αρνητικό ως αυτοτελές συστατικό , τότε το μόνο σίγουρο είναι πως θα σε επηρεάσει και προφανώς αρνητικά , ακόμη και αν όλα τα γύρω συστατικά και οι περιβάλλουσες συνθήκες προβάλλονται ως θετικές για εσένα ή σε συνδυασμό με σένα. Είσαι άτομο που προσπαθεί για το καλύτερο στη ζωή του και όσο και αν είσαι πληγωμένος/η προσπαθείς να είσαι ευδιάθετος για την παρέα και την οικογένειά σου?! Είσαι άτομο που προσπαθείς να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο και τη ζωή σε γενικές γραμμές ως χαρά και κάθε μέρα σαν μάθημα και νέα εμπειρία?! Τότε απέφυγε εκείνα τα πρόσωπα που σε κάνουν με το πέρασμά τους να βλέπεις τα πάντα ανάποδα , άσχημα και κατσιδιασμένα, όπως τα μαλλιά της διπλανής στην καφετέρια, που υπό άλλες συνθήκες δε θα τα πρόσεχες καν αλλά τώρα προσέχεις οτιδήποτε δε σου κάθεται καλά στο μάτι ή στα αφτιά με κάθε λεπτομέρεια και σπεύδεις να κατηγορήσεις ακόμη και τον περιπτερά επειδή σου έδωσε ρέστα σε πολλά ψιλά.
Είναι τόσο εύκολο να επηρεαστείς όμως... Τόσο εύκολο να κατρακυλήσεις στο παιχνίδι της απαισιοδοξίας , όταν το έχεις μάθει με τον καλύτερο τρόπο από τους καλύτερους δασκάλους . Δάσκαλοι με το όνομα "εμπειρίες με αρνητικά άτομα". Άτομα που νευριάζουν με το παραμικρό και ξινίζουν και με το τιτίβισμα των καναρινιών, ή που στραβοκοιτάζουν όταν κάτι δεν τους αρέσει σύμφωνα με τα στρυφνά γούστα τους.
Να θυμηθώ λοιπόν πριν τελειώσει το 2016 να μείνω όπως ήμουν. Να μείνω εδώ και μακριά από εκεί που μου φάνηκε εμένα στραβό. Δεν είναι πως μαθαίνουμε πολλά μέσα σε ένα χρόνο. Το μόνο σίγουρο όμως είναι πως μαθαίνουμε αυτό το κάτι παραπάνω , που θα μας αλλάξει και θα μας κάνει ένα τι πιο προστατευτικούς με τον εαυτό μας και τα θέλω μας. Κρατήστε ψιλά τα στάνταρ σας όσο και αν προσπαθεί το δεκαέξι να σας θυμίσει ότι τα ζήσατε , αυτά που ήδη ξεχάσατε και βιάζεστε να πάτε με χαρά στο νέο έτος. Τρέχοντας βλέπω άτομα να ψωνίζουν στα μαγαζιά, τρέχοντας να γυρνάν στις πόλεις τους..όλοι "τρέχοντας" λες και από κάτι βιάζονται να ξεφύγουν, και από κάτι νέο να πιαστούν.
Ίσως αυτό είναι το σωστό. Ίσως με κάθε αλλαγή του χρόνου να αλλάζει πράγματι και ένα μεγάλο κομμάτι μέσα μας. Όπως τα φίδια έτσι και εμείς με την αλλαγή του 2016 σε 2017 να αφαιρέσουμε το παλιό αποξηραμένο πια παρελθόν και με νέα όψη και κυρίως αύρα να ετοιμαστούμε για κάτι καινούριο.
"2017 be better to me"...και τέτοιες αηδίες!
kisses readers
