Sorry, I thought you were..Brad!

Σίγουρα έχει τύχει σε όλους μας να περπατάμε στο δρόμο ,με τόσες σκέψεις στο μυαλό τόση βιασύνη λες και μας κυνηγάνε οι υποχρεώσεις λες και βιαζόμαστε να προλάβουμε το λεωφορείο ή το αστικό,ή ακόμη λες και αργήσαμε να πάμε στο μάθημα επειδή είχαμε αφαιρεθεί στη μουσική μας..! Μα.. that's it κάποια στιγμή σταματάει ο χρόνος και εσύ κάνεις μερικά βήματα πίσω για να παρατηρήσεις αν όντως τα μάτια σου δεν σε γελούν! Είναι ένας..ή μία αντίστοιχα περαστικός που έχει όλα τα όμορφα χαρακτηριστικά μαζεμένα πάνω του! Μένεις εκεί για λίγα δευτερόλεπτα αγναντεύεις και λες w o w! Υπάρχει αυτό το πλάσμα?! Τόσο εκθαμβωτικός/ή και νιώθεις υπερβολικά τυχερή/ ος που είχες την ευκαιρία να δεις κάτι τόσο όμορφο.. Και λες μέσα σου " Θα περάσω από μπροστά να με δει..να τον δω.." Περπατάς ..κάνεις βήματα με αυτοπεποίθηση και τόλμη σαν άλογο προκειμένου να σε προσέξει αυτό το εντυπωσιακό άτομο..!!! Και όταν τελικά φτάνεις στο σημείο ..εκεί που κάθεται αυτός ο κούκλος αλλά Μπραντ Πιτ έτσι όπως τον είδες από μακριά.. Του χαμογελάς.. σου χαμογελάει.. Και μετά...βγάζει τα γυαλιά καθρέφτες και παίρνεις μία έκφραση σαν να έφαγες μόλις ληγμένο γιαούρτι που έχει πιάσει μούχλα..Φρικάρεις και γουρλώνεις τα μάτια ασυναίσθητα .. Τον κοιτάς έτσι χωρίς τα γυαλιά από κοντά σε απόσταση μόλις ένα μέτρο και είσαι τόσο απογοητευμένη από την όρασή σου κυρίως και από τον βιαστικό ενθουσιασμό σου! Και τότε είναι που φεύγεις με ελαφρά πηδηματάκια .. σαν να μην τον είδες ποτέ !  Απλά καθημερινά γελοία πράγματα που σου συμβαίνουν!