Τυχαίνει να είναι μία από αυτές τις Κυριακές που ζηλεύεις τη ζωή, μία από αυτές τις Κυριακές που ξυπνάς με ένα τόσο βαρύ κεφάλι είτε από hangover είτε από τη γρίπη που σε χτύπησε τις τελευταίες εβδομάδες ,είτε από έναν πολύ κακό ύπνο ,που μετά βίας προσπάθησες να κάνεις ύστερα από αμέτρητες σκέψεις που περνάνε από το κεφάλι σου αυτά τα βράδια του Σαββάτου με τη συνοδεία εναλλακτικής μουσικής! Κυριακή λοιπόν και ο καιρός σε παραπέμπει σε σκηνικά κινηματογραφικών ταινιών , με τον ήλιο να περνά αμυδρά μέσα από τις διαφανείς κουρτίνες του πατρικού σου. Ποιος ζήτησε να είναι διαφανείς, και τέλος πάντων ποιος είναι αυτός που δεν έκλεισε τα παντζούρια του παραθύρου?!
Είναι απλώς μία από αυτές τις άψυχα όμορφες Κυριακές που βλέπεις αλλά δε νιώθεις! Χαίρεσαι ,αλλά δεν ξέρεις αν είσαι ή όχι πραγματικά ευτυχισμένος! Και όλα αυτά γιατί? Γιατί απλώς δεν άφησες μισάνοιχτα τα παντζούρια.. και γιατί οι ακτίνες του ηλίου σε έχουν τυφλώσει από τον ύπνο του Δικαίου! Λοιπόν κάπως έτσι συμβαίνει και με τη ζωή! Έχοντας μπροστά σου κάτι τόσο φωτεινό , "Τυφλώνεσαι"! Τυφλώνεσαι και δεν είσαι σε θέση να δεις τι κρύβεται πίσω από τόσο φως,πίσω από μία συνηθισμένη ηλιόλουστη Κυριακή!
Αποτελεί τραγική ειρωνεία.. Η Κυριακή είναι μία από τις πιο μισητές μου ημέρες της εβδομάδας. Είναι η τελευταία μέρα της εβδομάδας που θέλοντας και μη σε αγχώνει. Σε αγχώνει ,καθώς σου θυμίζει τις λίγες ευκαιρίες που έχεις για να διορθώσεις ότι έκανες λάθος όλες τις προηγούμενες ημέρες, μέχρι να ξεκινήσει η καινούρια εβδομάδα. Σε κάνει να πιστεύεις πως έρχεσαι ένα μικρό τέλος ,αλλά παρόλα αυτά σου παρέχει απλόχερα την ψευδαίσθηση της τελευταίας ευκαιρίας για χαλάρωση μέχρι να έρθει η Δευτέρα, αυτή που κανένας ,ποτέ δεν πήρε με καλό μάτι!
Ζηλεύοντας λοιπόν, ζηλεύοντας τον ήλιο και τις παραισθήσεις που μου προσφέρει ντύνεσαι ασυναίσθητα και βγαίνεις. Έχεις περιέργεια, αν όχι ενθουσιασμό να δεις πως θα νιώσεις όταν το δεις αυτοπροσώπως. Νομίζεις πως θα σου φτιάξει κάπως τη διάθεση ...αν "χαρείς" έστω λίγο μία τόσο όμορφη μέρα. Παίρνεις ένα καφέ στο χέρι , και περπατάς ξανά ασυναίσθητα, έτσι απροσδιόριστα παίρνεις στροφές σε δρόμους που πάντα σου φαινόταν αδιάφοροι, απολαμβάνεις τον καφέ σου , και "το χαίρεσαι". Παρατηρώντας γωνίες της πόλης που άλλοτε έστεκαν παγερά αδιάφορες στο πέρασμά σου , συνειδητοποιείς πως τελικά "υπάρχουν ομορφιές ακόμη και εκεί που δεν υπολόγιζες ή που ποτέ δεν έδινες σημασία". Δε σημαίνει πως ξαφνικά αγαπάς αυτά τα μέρη, ούτε πρέπει να αγαπάς κάθε απλή στιγμή που ζεις, απλώς πορεύεις με αυτή και τη ζεις, έτσι ,απλά και ασυναίσθητα!
Ρουφώντας μία τζούρα από ασήμαντες στιγμές της ζωής , δε σημαίνει ότι θα αλλάξεις ή πως θα αποκτήσεις εμπειρίες και θα μεγαλώσεις , δε σημαίνει τίποτα για την ακρίβεια! Απλώς τις ζεις, άψυχα , αβίαστα και εντελώς ανθρώπινα. Όλοι δικαιούμαστε να ζήσουμε τέτοιες στιγμές στη ζωή μας. χωρίς ευθύνες, χωρίς ουσιαστικές σκέψεις και χωρίς συγκεκριμένους σκοπούς. Απολαμβάνοντας τον καφέ ,και τον ήλιο που πέφτει στο πρόσωπό σου ή ακόμη κάνοντας ποδήλατο σε μία τόσο όμορφη μα τόσο αδιάφορη και κοινότοπη Κυριακή απλώς αναπαράγεις τη βιταμίνη D του οργανισμού σου.
Δεν χρειάζεται κάθε ημέρα της εβδομάδας, πόσο μάλλον μία απλά όμορφη Κυριακή να την κουράζεις σε σκέψεις, σε εκκρεμότητες , υποχρεώσεις και προβληματισμούς. Αφιέρωσε μία Κυριακή , μία τέτοια Κυριακή που δεν μπορεί να σε κάνει να προσδιορίσεις τα συναισθήματα σου απλά για σένα και την υγιή ξεκούραση του μυαλού και της ψυχής σου. Δε χρειάζεται να την αγαπήσεις. Δεν είναι κακό το αν δεν αγαπάς, σήμερα αύριο ή και για κάποιο διάστημα. Δεν είναι κακό το αν δεν αγαπάς μία τέτοια όμορφη , ηλιόλουστη Κυριακή. Γιατί , γλυκέ μου.. αναγνώστη, είσαι άνθρωπος και δεν είναι φυσιολογικό να μη νιώθεις κάποιες στιγμές της ζωής σου.
Δικαιούσαι να μην έχεις προσδιορίσει απόλυτα τα θέλω σου και τα συναισθήματα σου έως τώρα. Η ζωή δεν είναι πάντα για να αγαπάς, για να είσαι χαρούμενος ή δυστυχισμένος, να νιώθεις οργή ή χαρά για κάποιον ή για κάτι. Και χρησιμοποιώντας μία τόσο κλισέ έκφραση "Δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα, υπάρχει και το γκρι" , και ίσως το "γκρι" να είναι τα απροσδιόριστα συναισθήματα σου , αυτά τα κοινότυπα άψυχα πρωινά σου! Γι αυτό λοιπόν, μη νιώθεις άσχημα που δεν αγαπάς, ή που δεν αγαπάς τη ζωή σε κάθε στιγμή της. Είσαι άνθρωπος, και το μόνο που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς πως πρέπει να αγαπάς είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Αυτόν μην τον ξεχάσεις ποτέ, όσο άψυχα και αν σου είναι όλα τα υπόλοιπα!
