Ούσα αρκετά επηρεασμένη από τον τίτλο του τραγουδιού του Chet Faker "Release your Problems" θεώρησα πως καλό θα ήταν να ασχοληθώ και με ένα τέτοιο θέμα. Με την απελευθέρωση της προσωπικότητας μας και τον περιορισμό ορίων που εμείς οι ίδιοι έχουμε θέσει έως τώρα στη ζωή μας, ο καθένας με δικά του κριτήρια και οριοθέτηση κανόνων και συμπεριφορών,
Σε ένα κόσμο ,όπου οι άνθρωποι θεωρούμε πως έχουμε φτάσει στο κάλλιστο στάδιο εκσυγχρονισμού και απελευθέρωσης , όπου οι γυναίκες έχουμε την ψευδαίσθηση μιας ιδανικής έπαρσης απέναντι στο αντίθετο φύλο και με άπλετα δικαιώματα και ασφαλώς πολύ διαφοροποιημένα από την εποχή Παλαιολιθισμού , πολύ φοβάμαι πως έχουμε πλήρη άγνοια του που ακριβώς βρισκόμαστε και πως όλα σχεδόν έχουν καταλήξει να εξελίσσονται με λάθος τρόπο. Θεωρώντας κάθε φορά πως είμαστε ένα βήμα πιο μπροστά τείνουμε να βαδίζουμε προς τα πίσω καταρρίπτοντας έτσι κάθε επιθυμητή εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Και όταν μιλάμε για εξέλιξη , θα έπρεπε να είναι κυρίως θετική!
Μιλώντας επιφανειακά ναι, σίγουρα η Μαρία από το Δημοτικό ή ο παλιός σου γείτονας εξελίχθηκε εμφανισιακά και από ασχημόπαπα μετατράπηκαν σε κύκνοι. "Τέτοια εξέλιξη δεν περίμενα σκέφτεσαι" , όταν τους βλέπεις μία δεκαετία μετά. Όμως το μείζον θέμα δεν είναι η εξωτερική αλλαγή προς το καλύτερο , αλλά η αλλαγή και βελτιστοποίηση του νου και των δυνατοτήτων ενός ατόμου. Αυτά είναι που κατά κύριο λόγο ορίζουν έναν άνθρωπο. Ο νους, οι δυνατότητες , οι εμπειρίες του και μαζί με αυτά η ψυχή του και όλο του το είναι! Το "είναι" δεν ορίζεται μόνο από το "φαίνεσθαι" , τουλάχιστον σε μία κοινωνία καθορισμένη από απολύτως δίκαιους κανόνες και λογικά μέτρα.
Όμως θα πει κάποιος...είμαστε στον 21ο αιώνα, που δυστυχώς η ευτυχώς πολλά εξαρτώνται από την εξωτερική εμφάνιση ενός ατόμου. Μα αν είναι έτσι .. όλοι μας έχουμε πια επενδύσει στην εξωτερική εμφάνιση! Όλοι κατά μια έννοια πια έχουν επίγνωση του "τι είναι στη μόδα" ή με κάποιο δικό τους τρόπο ασχολούνται με αυτό. Εν έτη 2016 , έχουμε γεμίσει πια από όμορφο κόσμο, και από "περιποιημένες" παρουσίες που σκέφτονται έστω να είναι εμφανίσιμοι πριν κυκλοφορήσουν έξω. Που πάνω κάτω ξέρουν "τι παίζει" από άποψη ενδυμασίας και το ακολουθούν ο καθένας προσαρμόζοντας το στα μέτρα του και οριοθετώντας το όσο και όπως μπορεί.
Το μόνο που έχουμε ξεχάσει...κάτι μικρό και ασήμαντο,κάτι που δε φαίνεται σίγουρα με την πρώτη ματιά είναι ο χαρακτήρας μας. Αυτός ο τόσο καταπιεσμένος μικρόκοσμος μας που προηγουμένως καταπολεμούσε τα ψυχικά του τραύματα και τον πόνο που ένιωθε κλαίγοντας για την παλιά του αγάπη ή κάποια κατάσταση που τον έφερε σε αυτή τη θέση. Αν όλοι μαθαίναμε να είμαστε περισσότερο ο εαυτός μας , "πλασάροντας" το "είναι" μας ως άτομα και όχι το "φαίνεσθαι" , το μόνο σίγουρο είναι πως τα πράγματα θα είχαν πάρει μία διαφορετική πορεία. Μένοντας κλεισμένοι στο "καβούκι"που έχουμε χτίσει, άλλοι εύκολα και άλλοι δύσκολα , αυτό το τόσο όμορφο καβούκι ((ή τουλάχιστον όπως εμείς θεωρούμε) κρύβουμε στοιχεία του εαυτού μας. Στοιχεία όμως που για άλλους είναι απαραίτητα για να σε ξεχωρίσουν από το καλουπωμένο πλήθος.
Καταπιεσμένοι λοιπόν, από τις ίδιες μας τις "ιδιαιτερότητες" για εμάς , "παραξενιές" για άλλους, φτάνουμε στο σημείο να σφίγγουμε σαν κόμπο στα ενδόμυχα της ψυχής μας τα προβλήματά μας, τις στενοχώριες μας και τα παράπονά μας και δεν ξέρουμε πια πως να τα εκφράσουμε. Έχουμε χάσει τον τρόπο διαμεσολάβησης και διαπραγμάτευσης με πράξεις και προσπάθειες ,που νομίζουμε πως εκφραζόμενοι μέσα από ένα αρκετά επιδεικτικό τρόπο διασκέδασης και υποτιθέμενη εξέλιξη της εμφάνισής μας θα βγούμε αλαζονικά από πάνω. Πράγμα που ορίζεται και ως "κόμπλεξ" . Καταπιεσμένα "κόμπλεξ" που βγαίνουν στην επιφάνεια, αυτή την τόσο γλυκά προστατευόμενη από εμάς επιφάνεια, και μάλιστα με λάθος τρόπο.
Έχουμε πλημμυρίσει από όμορφα "σχεδιασμένους" ανθρώπους , γεμάτους εγωισμό, προβληματισμούς και λάθος τρόπο σκέψης. Γι αυτό και βλέπουμε τόσες επιφανειακές σχέσεις να συνάπτονται μεταξύ τόσων ατόμων, χωρίς βάθος και ουσία, χωρίς την σιγουριά της στήριξης και βοήθειας στα προβλήματά σου. "Είμαστε μαζί για να περνάμε καλά", και όχι "γιατί με κάνεις να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και αυτό που είμαι". Αυτό είναι σήμερα και κάπως έτσι λειτουργεί. Μακάρι να λειτουργούσαν όλα με βάση την ειλικρίνεια του χαρακτήρα και την απελευθέρωση της κάθε προσωπικότητας ξεχωριστά. Με αυτόν τον τρόπο ο κάθε ένας θα διέκρινε πολύ πιο εύκολα τα άτομα με τα οποία θα ήθελε να περιστρέφεται και να περνάει χρόνο μαζί τους. Κάπως έτσι θα γλίτωναν όλοι , όλο το χρόνο που πέρασαν προσπαθώντας να μάθουν πραγματικά κάποιον ,πίσω από το γυαλιστερό περιτύλιγμα του.
Κάνε τους γύρω σου να σε αγαπήσουν για τα προβλήματα και τα ελαττώματά σου και όχι μόνο για αυτό που θες να δείξεις προς τα έξω. Άσε το "έξω" για τους "παρά έξω". Και άσε το μέσα σου να αναδειχθεί σε αυτούς που πραγματικά σε ενδιαφέρουν. Όταν κάποιος, λένε, σε αντέχει στα χειρότερα σου τότε σίγουρα είναι ο άνθρωπός σου. Λοιπόν απελευθερώσου, ψάξε το μέσα σου και άστο να αναδειχθεί (ίσως με κάποιο μέτρο). Ακόμη και αν νομίζεις πως θα "απομακρύνεις" κόσμο , ακόμη καλύτερα ...γιατί θα ξέρεις ποιοι πραγματικά πρέπει να είναι δίπλα σου και ποιοι θα σε αγαπήσουν για αυτό που είσαι και όχι για αυτό που φαίνεσαι. Υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω, όσο λίγοι και αν νομίζεις πως είναι,που αξίζουν να μάθουν τι κρύβεται πίσω από εσένα.
